طب سنتی مجموعه ی علوم نظری و علمی است که در تشخیص ، پیشگیری و درمان بیماری های جسمی و روحی به کمک ما می آید.طب سنتی ایران تقریبا به ۳۰۰۰ سال قبل بر می گردد.کتاب های طب سنتی افرادی چون زکریای رازی و مخصوصا ابن سینا شهرت زیادی دارد تا جایی که قریب به ۵۰۰ سال در دانشکده های اروپایی و آسیایی توسط اساتید تدریس شده است. اصول طبابت در این آثار طب سنتی، بر چهار طبیعت مزاج انسان یا اخلاط اربعه بوده از جمله: بلغم، صفرا، سودا و خون و نیز بر گرمی و سردی مزاج وبا توجه به نوع مشخصات بیمار، فرد درمان می شده است.
علم الأدویه یا گیاه شناسی داروئی و طب سنتی که امروز از آن با نام مفردات پزشکیو فارماکوگنوزی یاد می شود در باورها و اعتقادات درمانی مردم و نیز در متون قدیمیطب سنتی ایران برگرفته از کتب معتبر و دانشمندان نام آوری چون ابن سینا، زکریایرازی، اهوازی ارجانی و … می باشد که اصول طبابت آن بر چهار طبیعت مزاج آدمی یااخلاط اربعه بنام : بلغم ، صفرا ، سودا ، خون و همچنین بر گرمی و سردی استوار بودهاست و بر این اساس تشخیص و درمان صورت می گرفته است.
طب تطبیقی و تلفیق
در طب تطبیقی و تلفیق عقاید قدما با پزشکی جدید، اخلاط اربعه با نام PH خونیا اسیدیتیک و بازیک؛ و گرمی و سردی با واژه های پرکالری و کم کالری خوانده میشوند. ولی هیچکدام از این تعبیرات بازگو کننده جامعی به شمار نمی روند و غذاهایگرم و سرد در اعتقاد عامه ی مردم ایران به عنوان غذاهای پرکالری و کم کالری نمیباشد، زیرا خوراکی هایی مانند گردو ، نارگیل ، کاکائو ، خرما ، کنجد ، گوشت شتر ، گوشت کبوتر جزء غذاهای گرم و خوراکی هائی مانند هلو ، هنداونه ، خیار ، توتفرنگی ، جو ، برنج ، گوشت گاو ، ماهی ومرغ به نام غذاهای سرد شناخته می شوند. برخی غذاها نیز مثل شیر وم است گوسفند ، نان گندم ، گوشت بره و … غذاهای معتدل و به عبارتی نه گرم و نه سردشناخته می شوند و این گروه از غذاها اثر متابولیسمی و حالت خاص در افراد گرم مزاجو سرد مزاج ایجاد نکرده و به هر دو گروه سازگار است.